RPG: De Onderwereld

Ik voelde me goed, sneller dan ooit en was vooral blij dat ik mezelf helemaal onder controle had. Het feit dat Nustrilum weer zichzelf was, was heel fijn voor hem, maar voor mij.. Nu kon hij nooit meer op dezelfde manier naar me kijken als toen. Lisa ging sneller dan ons allemaal, het leek wel alsof ze kort boven de grond vloog. Plots zweefde Nustrilum mij voorbij en nu had ik moeite hun beide bij te houden. Lisa ging maar door, alsof ze de weg met haar ogen dicht nog wist en wij als trouwe volgelingen gingen haar achterna. Op weg naar, waar eigenlijk? Alleen Lisa wist het. Ik moest sneller gaan, ik hield ze niet bij. Met een luid gejank versnelde ik mijn passen en rende ik weer naast hun. In de verte hoorde ik nog meer gejank, dat was mijn soort het was immers volle maan. Maar ze waren te ver weg om ons nog te kunnen inhalen, wij waren sneller. Toen we de straten in renden, brandde er in één huis nog licht. Lisa stopte voor de deur en klopte er zachtjes op. Ik veranderde terug in een meisje en was erg zenuwachtig. "Hallo, ik had jullie al verwacht." Zei een oudere vrouw die de deur opendeed. "Vlug kom binnen, jullie zijn toch niet gevolgd he?" Ik wist dat niemand ons gevolgd was, toch had ik het idee dat iemand wist dat we hier waren.

We liepen naar binnen en ik plofde neer. Migella en Nustrilum bleven twijfelend staan. Ik grinnikte. Mijn vriendin gebaarde hen te gaan zitten en ging zelf ook zitten. 'Wat willen jullie weten?' vroeg ze. Ik keek haar aan, maar het was Migella die het woord nam. 'Hoe kunnen wij ooit met zijn drieen de voorspelling waarmaken?'
'Jullie zijn de uitverkorenen, daardoor kunnen jullie het. Jullie krachten zijn enorm, en als ik me niet vergis zijn ze pas nog gegroeid. En er is nog iets veranderd; jullie kijken anders tegen elkaar aan.' Ze keek me diep in mijn ogen. 'Je weet wat ik bedoel he Lisa? Als ik een week geleden had verteld dat je me zou komen bezoeken met een wolf en een vampier, had je me niet geloofd, voor gek verklaard. Maar nu is er iets anders, in je gevoel. En dat is ook zo bij Migella en Nustrilum. De kracht van de liefde is altijd sterker dan die van de haat. Kan je nagaan; hoe sterk jullie in je haat dachten te zijn.. jullie staan op het punt erachter te komen dat jullie kracht nog sterker is dan dat!' Ze keek Migella aan, 'Behalve jij meisje, jij weet al dat de kracht van de liefde sterker is, jij moet alleen nog leren dat te gebruiken'
Ik vatte het samen; 'Dus als ik het goed begrijp, kunnen we dit, puur omdat het zo bedoeld was, en onze band is belangrijk, want de kracht van de liefde is sterker?'
Ze knikte van ja. 'Dan wil ik nog twee dingen kwijt dames en heer.. Allereerst, hou jullie krachten in de gaten, want de kans is groot dat ze zullen blijven groeien. En ten tweede; what won't kill you, can only make you stronger.' Ze glimlachtte even. 'En nu mijn huis uit, jullie hebben veel te doen. Ga naar het huis van Lisa, daar vinden jullie hulp. Jullie zijn niet meer alleen en zullen dat nooit meer zijn' Met die woorden duwde ze ons haar huis uit.

Dat mens had makkelijk praten, dacht ik. Zij was niet een van ons. En wij de uitverkorenen? Ze kon zoveel zeggen. Ik geloofde er niets van. Maar blijkbaar hadden de twee dames al besloten dat we naar Lisa's huis zouden gaan. Het maakte ook niet uit of het weerwolven of heksen waren. Vrouwen bleven hetzelfde.
Met grote snelheid volgden we Lisa. We kwamen in delen van de onderwereld waar ik nog nooit geweest was, en we waren er ook zo weer voorbij, zo snel gingen we. Ik zag in een flits een groep vampiers staan, maar ik ging zo snel dat ze me niet eens gezien hadden. Ik kreeg de neiging om te stoppen en terug te gaan, daar het voor het eerst sinds tijden was dat ik vampiers had gezien. Maar we moesten doorgaan, anders verloren we (kostbare) tijd. Na een halfuur rennen waren we er nog niet. Ik moest rust hebben en ik sprong in de lucht, ik vloog ze weer achterna. Dit kostte me stukken minder moeite. Geen belasting voor mijn benen. Als ik mijn best deed kon ik sneller dan hen, maar ik deed rustig aan. Ik had geen zin om ze te tillen in mijn vlucht.
En zo snel als we gelopen hadden, zo plotseling stond Lisa stil.
We stonden voor een vervallen huis. Geen glas in de ramen en verder rook ik een muffe lucht. Het leek wel...
'Oud bloed?' vervolgde ik mijn gedachte, hardop.
'Ja dat klopt,' antwoordde Lisa.
Meer zei ze niet en liep haar huis binnen. Wij volgende haar op de voet. Lisa was een stuk sneller vooruit gelopen in haar huis en we hoorden haar verderop in het huis, zonder dat we haar zagen.
'Jij hier? Waarom jij hier?'
Ze klonk heel verbaasd.
Een onbekende mannenstem: 'Jullie hebben me nodig. Ik voelde het.'
'Je voelde het? Volgens mij ben je gestuurd. Wie heeft je hierheen gezonden?'
'Ik denk dat jullie dat beter weten dan dat wij dat weten.
Ze stopten met praten toen Migella en ik binnen kwamen lopen.

Mijn vriend schrok duidelijk toen Migella en Nustrilum binnen kwamen. Niet zozeer om hen, maar omdat Nustrilum een vampier was en het kwam tenslotte door een vampier dat hij nu was.. zoals hij was. 'Mag ik je voorstellen, Migella en Nustrilum. Migella en Nustrilum, dit is mijn beste vriend James.' James vloog door de kamer 'wat er van me over is' zei hij. Ik legde uit dat James door een vampier gebeten was en dat zijn lichaam toen stierf, maar zijn ziel bleef leven. 'Daarom ben ik op vampiers gaan jagen' zei ik en ik keek naar Nustrilum. Hij keek weg. 'Hoe kan een geest ons helpen' vroeg Migella.
James vloog omhoog en toen weer omlaag. 'Ik ben het begin van wat jullie nodig hebben' zei hij. Ik keek hem vragend aan, wat bedoelde hij? 'Sterke vechters als jullie, moeten leiding hebben, een leger, hulp waar het kan. Dus ik ben de eerste die me bij jullie aansluit.'
Ik knikte, ik snapte het. We hadden aanhang nodig, mensen en wezens die in ons gevecht geloofden. En James was er een van. Ik nam het woord. 'Dan lijkt het me dat we zo veel mogelijk wezens van zoveel mogelijk soorten nodig hebben?' Ik grinnikte. 'Morgen bij zonsopgang hier zijn, we gaan bij wat vrienden van me op bezoek.'

Wat zag hij er verschrikkelijk uit, ik snapte wel dat Lisa op vampiers jaagde en dat ze zoveel haat gekweekt had jegens andere soorten. Gelukkig had ze wel door dat wij anders waren en ook de vampier was aardig bijgetrokken. Vroeg me af of ze nog steeds dachten dat ik niet te vertrouwen was, want dat was ik wel.
Ieder ging zijn weg naar huis, uitrusten want morgen zou een lange dag worden. Zachtjes sloop ik naar binnen zodat ik niemand zou wakker maken. Eenmaal in bed, in dromenland werd ik midden in de nacht wakker gemaakt door een soort parade, zoals ik me vroeger nog herinnerde. Meerdere voetstappen kon ik horen en allemaal in de maat, ik keek uit mijn raam en zag een groep lopen. Maar van wat? Wat waren het? Ze zagen er niet helemaal lekker uit, felrode ogen, bloed droop langs hun mond, en hun lichaam..

Ik besloot die nacht niet naar bed te gaan. Het was immers nog steeds volle maan, dus nog steeds de perfecte nacht voor spreuken en drankjes. En gezien de reis die we voor ons hadden, konden een paar sterke spreuken en drankjes geen kwaad.
Ik begon met twee beschermings-spreuken. Een over Migella en een over Nustrilum.
Daarna maakte ik een hoop drankjes, die ons bij van alles konden helpen. Voor onze snelheid, kracht, energie, van alles. Ook zocht ik dingen op over sneller reizen.
We zouden de volgende dag naar het verste punt gaan en van daaruit terug naar hier. Om zo'n lange reis te maken, hadden we goed vervoer nodig. Ik besloot eens gek te doen en regelde een vliegreis. Veel mensen en wezens in de onderwereld hadden nog nooit gevlogen, dus ik dacht dat Migella en Nustrilum wel verbaasd zouden zijn. Van James wist ik dat hij bekend was met het onderwereld-vliegen. Ik grinnikte, vliegen was mijn favoriete manier van reizen. Het was zo'n kick om in een neergestort vliegtuig te stappen, met geesten als piloten en bediening, heerlijk!