Het 'een-zin-verhaal'

Ik begin met een zin, en ieder daarna kopieert alles van zijn voorgangers en zet zijn eigen bijdrage erin en zo komen we dus aan 1 verhaal van heel veel mensen


Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren.

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan.

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan. Toen ze de schaduwen in het water zag, wist ze hoelaat het was.

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan. Toen ze de schaduwen in het water zag, wist ze hoelaat het was. Ik moet het nu echt vertellen.

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan. Toen ze de schaduwen in het water zag, wist ze hoelaat het was. Ik moet het nu echt vertellen. Met een trillende stem riep ze het over het parkvijver heen.

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan. Toen ze de schaduwen in het water zag, wist ze hoelaat het was. Ik moet het nu echt vertellen. Met een trillende stem riep ze het over het parkvijver heen. In de weet dat niemand het zou horen en haar geheim nog steeds een geheim zou blijven.

--------------------------------------------------------------------------------

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan. Toen ze de schaduwen in het water zag, wist ze hoelaat het was. Ik moet het nu echt vertellen. Met een trillende stem riep ze het over het parkvijver heen. In de weet dat niemand het zou horen en haar geheim nog steeds een geheim zou blijven.
Het was uitgesproken, eindelijk, en ze draaide zich weg van de vijver.

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan. Toen ze de schaduwen in het water zag, wist ze hoelaat het was. Ik moet het nu echt vertellen. Met een trillende stem riep ze het over het parkvijver heen. In de weet dat niemand het zou horen en haar geheim nog steeds een geheim zou blijven.
Het was uitgesproken, eindelijk, en ze draaide zich weg van de vijver. Tringggg.

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan. Toen ze de schaduwen in het water zag, wist ze hoelaat het was. Ik moet het nu echt vertellen. Met een trillende stem riep ze het over het parkvijver heen. In de weet dat niemand het zou horen en haar geheim nog steeds een geheim zou blijven.
Het was uitgesproken, eindelijk, en ze draaide zich weg van de vijver. Tringggg.
'Ja?' vroeg ze, gelijk met dat ze haar telefoon opnam.

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan. Toen ze de schaduwen in het water zag, wist ze hoelaat het was. Ik moet het nu echt vertellen. Met een trillende stem riep ze het over het parkvijver heen. In de weet dat niemand het zou horen en haar geheim nog steeds een geheim zou blijven.
Het was uitgesproken, eindelijk, en ze draaide zich weg van de vijver. Tringggg.
'Ja?' vroeg ze, gelijk met dat ze haar telefoon opnam. "Kom nu meteen naar mijn huis." Fluisterd Ralf

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan. Toen ze de schaduwen in het water zag, wist ze hoelaat het was. Ik moet het nu echt vertellen. Met een trillende stem riep ze het over het parkvijver heen. In de weet dat niemand het zou horen en haar geheim nog steeds een geheim zou blijven.
Het was uitgesproken, eindelijk, en ze draaide zich weg van de vijver. Tringggg.
'Ja?' vroeg ze, gelijk met dat ze haar telefoon opnam. "Kom nu meteen naar mijn huis." Fluisterde Ralf
Er werd direct opgehangen en Michelle liep weg.

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan. Toen ze de schaduwen in het water zag, wist ze hoelaat het was. Ik moet het nu echt vertellen. Met een trillende stem riep ze het over het parkvijver heen. In de weet dat niemand het zou horen en haar geheim nog steeds een geheim zou blijven.
Het was uitgesproken, eindelijk, en ze draaide zich weg van de vijver. Tringggg.
'Ja?' vroeg ze, gelijk met dat ze haar telefoon opnam. "Kom nu meteen naar mijn huis." Fluisterde Ralf
Er werd direct opgehangen en Michelle liep weg. Toen ze de straat in ging van Ralf zag ze dat het huis donker was.

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan. Toen ze de schaduwen in het water zag, wist ze hoelaat het was. Ik moet het nu echt vertellen. Met een trillende stem riep ze het over het parkvijver heen. In de weet dat niemand het zou horen en haar geheim nog steeds een geheim zou blijven.
Het was uitgesproken, eindelijk, en ze draaide zich weg van de vijver. Tringggg.
'Ja?' vroeg ze, gelijk met dat ze haar telefoon opnam. "Kom nu meteen naar mijn huis." Fluisterde Ralf
Er werd direct opgehangen en Michelle liep weg. Toen ze de straat in ging van Ralf zag ze dat het huis donker was. Haar hart voelde ze kloppen in haar keel, terwijl ze aanbelde.

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan. Toen ze de schaduwen in het water zag, wist ze hoelaat het was. Ik moet het nu echt vertellen. Met een trillende stem riep ze het over het parkvijver heen. In de weet dat niemand het zou horen en haar geheim nog steeds een geheim zou blijven.
Het was uitgesproken, eindelijk, en ze draaide zich weg van de vijver. Tringggg.
'Ja?' vroeg ze, gelijk met dat ze haar telefoon opnam. "Kom nu meteen naar mijn huis." Fluisterde Ralf
Er werd direct opgehangen en Michelle liep weg. Toen ze de straat in ging van Ralf zag ze dat het huis donker was. Haar hart voelde ze kloppen in haar keel, terwijl ze aanbelde. Toen werd ze plots van achter gegrepen, de handen sloegen om haar mond zodat ze niet kon schreeuwen.

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan. Toen ze de schaduwen in het water zag, wist ze hoelaat het was. Ik moet het nu echt vertellen. Met een trillende stem riep ze het over het parkvijver heen. In de weet dat niemand het zou horen en haar geheim nog steeds een geheim zou blijven.
Het was uitgesproken, eindelijk, en ze draaide zich weg van de vijver. Tringggg.
'Ja?' vroeg ze, gelijk met dat ze haar telefoon opnam. "Kom nu meteen naar mijn huis." Fluisterde Ralf
Er werd direct opgehangen en Michelle liep weg. Toen ze de straat in ging van Ralf zag ze dat het huis donker was. Haar hart voelde ze kloppen in haar keel, terwijl ze aanbelde. Toen werd ze plots van achter gegrepen, de handen sloegen om haar mond zodat ze niet kon schreeuwen. De deur werd opengedaan door een arm, van wie ze niet zag aan wie deze toebehoorde en ze werd naar binnengesleurd.

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan. Toen ze de schaduwen in het water zag, wist ze hoelaat het was. Ik moet het nu echt vertellen. Met een trillende stem riep ze het over het parkvijver heen. In de weet dat niemand het zou horen en haar geheim nog steeds een geheim zou blijven.
Het was uitgesproken, eindelijk, en ze draaide zich weg van de vijver. Tringggg.
'Ja?' vroeg ze, gelijk met dat ze haar telefoon opnam. "Kom nu meteen naar mijn huis." Fluisterde Ralf
Er werd direct opgehangen en Michelle liep weg. Toen ze de straat in ging van Ralf zag ze dat het huis donker was. Haar hart voelde ze kloppen in haar keel, terwijl ze aanbelde. Toen werd ze plots van achter gegrepen, de handen sloegen om haar mond zodat ze niet kon schreeuwen. De deur werd opengedaan door een arm, van wie ze niet zag aan wie deze toebehoorde en ze werd naar binnengesleurd. "Ik haal mijn hand nu voor je mond weg, maar dan moet je beloven stil te zijn" Fluisterd een onbekende stem.

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan. Toen ze de schaduwen in het water zag, wist ze hoelaat het was. Ik moet het nu echt vertellen. Met een trillende stem riep ze het over het parkvijver heen. In de weet dat niemand het zou horen en haar geheim nog steeds een geheim zou blijven.
Het was uitgesproken, eindelijk, en ze draaide zich weg van de vijver. Tringggg.
'Ja?' vroeg ze, gelijk met dat ze haar telefoon opnam. "Kom nu meteen naar mijn huis." Fluisterde Ralf
Er werd direct opgehangen en Michelle liep weg. Toen ze de straat in ging van Ralf zag ze dat het huis donker was. Haar hart voelde ze kloppen in haar keel, terwijl ze aanbelde. Toen werd ze plots van achter gegrepen, de handen sloegen om haar mond zodat ze niet kon schreeuwen. De deur werd opengedaan door een arm, van wie ze niet zag aan wie deze toebehoorde en ze werd naar binnengesleurd. "Ik haal mijn hand nu voor je mond weg, maar dan moet je beloven stil te zijn" Fluisterde een onbekende stem.
Geertje knikte en de hand voor haar mond werd weggehaald.

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan. Toen ze de schaduwen in het water zag, wist ze hoelaat het was. Ik moet het nu echt vertellen. Met een trillende stem riep ze het over het parkvijver heen. In de weet dat niemand het zou horen en haar geheim nog steeds een geheim zou blijven.
Het was uitgesproken, eindelijk, en ze draaide zich weg van de vijver. Tringggg.
'Ja?' vroeg ze, gelijk met dat ze haar telefoon opnam. "Kom nu meteen naar mijn huis." Fluisterde Ralf
Er werd direct opgehangen en Michelle liep weg. Toen ze de straat in ging van Ralf zag ze dat het huis donker was. Haar hart voelde ze kloppen in haar keel, terwijl ze aanbelde. Toen werd ze plots van achter gegrepen, de handen sloegen om haar mond zodat ze niet kon schreeuwen. De deur werd opengedaan door een arm, van wie ze niet zag aan wie deze toebehoorde en ze werd naar binnengesleurd. "Ik haal mijn hand nu voor je mond weg, maar dan moet je beloven stil te zijn" Fluisterde een onbekende stem.
Geertje knikte en de hand voor haar mond werd weggehaald. "Geertje, jij moet iets voor ons doen." Fluisterd Ralf die nu achter haar stond.

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan. Toen ze de schaduwen in het water zag, wist ze hoelaat het was. Ik moet het nu echt vertellen. Met een trillende stem riep ze het over het parkvijver heen. In de weet dat niemand het zou horen en haar geheim nog steeds een geheim zou blijven.
Het was uitgesproken, eindelijk, en ze draaide zich weg van de vijver. Tringggg.
'Ja?' vroeg ze, gelijk met dat ze haar telefoon opnam. "Kom nu meteen naar mijn huis." Fluisterde Ralf
Er werd direct opgehangen en Michelle liep weg. Toen ze de straat in ging van Ralf zag ze dat het huis donker was. Haar hart voelde ze kloppen in haar keel, terwijl ze aanbelde. Toen werd ze plots van achter gegrepen, de handen sloegen om haar mond zodat ze niet kon schreeuwen. De deur werd opengedaan door een arm, van wie ze niet zag aan wie deze toebehoorde en ze werd naar binnengesleurd. "Ik haal mijn hand nu voor je mond weg, maar dan moet je beloven stil te zijn" Fluisterde een onbekende stem.
Geertje knikte en de hand voor haar mond werd weggehaald. "Geertje, jij moet iets voor ons doen." Fluisterde Ralf die nu achter haar stond.
Haar mond viel open, toen ze Ralf en zijn broer zag staan, compleet verwilderd; haar zat door de war, hun gezichten waren zwart gekleurd tot hun oogwit aan toe zo smerig, hun kleding viel uit elkaar.

Met een glazige blik in haar ogen stond Michelle over de parkvijver te staren. De eendjes keken haar gapend aan. Toen ze de schaduwen in het water zag, wist ze hoelaat het was. Ik moet het nu echt vertellen. Met een trillende stem riep ze het over het parkvijver heen. In de weet dat niemand het zou horen en haar geheim nog steeds een geheim zou blijven.
Het was uitgesproken, eindelijk, en ze draaide zich weg van de vijver. Tringggg.
'Ja?' vroeg ze, gelijk met dat ze haar telefoon opnam. "Kom nu meteen naar mijn huis." Fluisterde Ralf
Er werd direct opgehangen en Michelle liep weg. Toen ze de straat in ging van Ralf zag ze dat het huis donker was. Haar hart voelde ze kloppen in haar keel, terwijl ze aanbelde. Toen werd ze plots van achter gegrepen, de handen sloegen om haar mond zodat ze niet kon schreeuwen. De deur werd opengedaan door een arm, van wie ze niet zag aan wie deze toebehoorde en ze werd naar binnengesleurd. "Ik haal mijn hand nu voor je mond weg, maar dan moet je beloven stil te zijn" Fluisterde een onbekende stem.
Michelle knikte en de hand voor haar mond werd weggehaald. "Michelle, jij moet iets voor ons doen." Fluisterde Ralf die nu achter haar stond.
Haar mond viel open, toen ze Ralf en zijn broer zag staan, compleet verwilderd; haar zat door de war, hun gezichten waren zwart gekleurd tot hun oogwit aan toe zo smerig, hun kleding viel uit elkaar.
"W-w-w-a-t is er met jullie gebeurd?" Michelle stotterd ze van angst.