Kankerfobia

Ik moet heel eerlijk zijn, ik word steeds vermoeider van die "kankerfobie".
Ik kan geen kanker meer in een zin gebruiken (en dan een normale, niet negatieve zin wat daadwerkelijk over kanker de ziekte zelf gaat) zonder dat iemand vuil om kijkt of iemand anders een dramatische kop trekt of de discussie omhoog komt "Kanker is niet om mee te spotten"
Dat terwijl mijn verhaal over kanker niet eens over het spotten ging en daarbij dus de essentie van mijn verhaal nooit zal mogen overkomen.
Mijn collega noemt het woord kanker niet eens meer, die hoorde ik het "het K woordje" noemen


Ben trouwens nog vanplan een filmpje in dit onderwerp te maken.

Maar wat vinden jullie er van dat er zo fobisch word gereageerd op het woord kanker? Natuurlijk, of overdreven gemaakt door media?

(PS: Ja ik heb genoeg met kanker te maken gehad om te weten wat ik zeg, ik ga dan ook niet de discussie aan of ik wel of niet hier over mee kan praten. Ik wil best mijn nader uitleggen in priveberichten)

Ik vind het niet fijn als mensen met het K-woord schelden. Doe het zelf dan ook nooit. Heb gelukkig geen ervaringen met deze ziekte, maar toch vind ik het geen fijn woord.....

Ik denk dat de media hier veel aan mee heeft geholpen.
Veel mensen zeggen in hun kwaadheid al snel kanker, zonder er eigenlijk bij na te denken dat dit voor andere kwetsend kan zijn.

Zelf scheld ik nooit met het woord kanker.....nooit gedaan. ( niet bewust trouwens)

Het enigste wat ik wel heel erg vind is als men zegt....krijg de kanker.
Dat vind ik echt niet kunnen.

Ik vind het een verschrikkelijk woord....

Uit de laatste drie reacties is juist mijn voorbeeld te halen. De discussie ging over angst voor kanker... Niet hoe je er niet of wel mee zou mogen spotten.
(niet slecht bedoeld naar de mensen die de reacties plaatsten hoor, ik snap de reacties ook best wel, ik zeg ook niet dat spotten met kanker zomaar mag... Hoewel ik ook daar mijn meningen over heb, maar laat ik daar niet over door gaan)
Maar mijn stukje gaat over de irritatie dat iedereen moeilijk doet over het woord kanker alleen, terwijl er niet eens spotting mee bedoeld word. Zoals een verhaal over bijvoorbeeld mensen die aan kanker zijn overleden. Het eerste wat je te horen krijgt is dat kanker wel heel erg is om te noemen en dat je er niet mee mag spotten. Terwijl je gewoon je verhaal kwijt wou over je overleden vriend/familie/kennis
De eerste reacties gaan over het woord en het spotten ermee, en niet mijn doel, mijn overleden oma bijvoorbeeld waar ik over wou luchten

Ik vertel een heel verhaal, maar het enige wat word erkend in het verhaal is het woord kanker, terwijl dat 1 woord uit het verhaal was. Het gehele verhaal word vergeten en het woord kanker neemt het verhaal over. Dit is naar mijn mening toch echt een probleem.

Tweety heeft denk ik meest gerelateerde reactie gegeven door te noemen dat media veel heeft geholpen met deze kankerfobie.
Want tegenwoordig word overal van genoemd dat je er kanker van kan krijgen. Ik heb laatst een lijstje gemaakt van dingen die kankerverwekkend zouden zijn. (en volgens de bronnen bewezen zijn) Deze lijst ging eindeloos door.
Dus ja, je word opgefokt met kanker. De angst kanker te krijgen en de ervaring die veel mensen hebben met kanker zal ook wel wat een draai in je maag kunnen geven...
Maar die fobie voor het woord alleen al. Het doet me zo denken aan Harry Potter wanneer het gaat om Voldemort... En ergens word kankerfobia een heel kinderlijke angst met die realisatie...

En begrijp me alsjeblieft niet verkeerd, ik heb veel mensen verloren op veel manieren aan kanker en op de meest afschuwelijke manieren die ik niemand toe wens. Kanker zit in mijn familie, de kans dat ik het zelf krijg zit er ook sterk in.

Waarom zou je het woord gebruiken? Kan toch ook wat anders gebruiken? Ik bedoel, het is nou niet bepaald het leukste woord om gewoon in een zin te gebruiken. Bovendien heb je ook geen reden om het te gebruiken. Als je wilt zeggen dat het kanker gaaf was, kan je net zo goed zeggen.. het was supergaaf of keigaaf. Waarom kanker? Als je iets kwijt wilt over iemand die eraan overleden is.. sja, dat is een ander verhaal. Dan vertel je iets, en vergroot je niks met het woord.

Omdat ik een oma heb die overleden is aan kanker en haar verhaal ook wel eens deel met mensen die dan boos reageren omdat ze alleen het woord kanker hebben gehoord en de rest niet.
(En kanker komt in onze familie voor, niet alleen mijn oma is er aan overleden maar zij was even een snel voorbeeld)
Ik zou het persoonlijk fijn vinden als mensen gewoon kunnen praten over een normale ziekte. Ik heb het hier niet eens over het schelden of gebruiken van het woord in een manier iets te overdrijven.

Maar je kan er toch dan gewoon overpraten? Is het echt zo dat mensen dan alleen maar het woord kanker horen en verder niets? Ik zou er normaal over kunnen praten.. mijn opa is zelf ook op een nare manier gestorven, ook vanwege kanker.. Het is ook heel erg klote dat het bij jou in de familie zo erg voorkomt, hoop niet dat jij er ooit mee te maken krijgt.

Jup dat is echt zo, vooral als ze van een afstandje mee hebben lopen luisteren.
Er zit wel een kans in dat ik het krijg. Maar ik hoop het natuurlijk ook niet. Maar daarom dat ik me irriteer aan mensen die heel fobisch op het woordje reageren. Ik wil juist graag wel praten over die dingen en zelfs wel de spot er mee aandrijven omdat ik zo zeker ben dat ik het nog wel eens ga mee maken. Of bij mijzelf, of mijn broers of mijn nichtje of mijn neefjes. Ik wil juist een beetje dat heldere punt kunnen zien.

En wanneer iedereen heel depressief gaat reageren ongeacht of ze nou iemand kennen of niet met kanker dan word ik er wat wanhopig van.

Ik wil er persoonlijk niet bang voor zijn, maar onderogen komen. Maar er word een beetje als de Harry potter boeken over "Voldemort" gedaan en zoals ook daar word uitgelegd kweek je alleen maar angst voor jezelf en anderen.
En eerlijk zie ik daar heel veel in terug bij mensen.
Ik wil niet bang zijn, maar heel veel mensen maken zichzelf toch enorm bang. puur omdat ze het niet onder ogen kunnen zien.

Ja! dat klopt inderdaad wat je zegt.. Dat mensen er fobisch op reageren, gelijk medelijden tonen en de sfeer word wat gespannen en treurig. Moet ik ook niet hebben, wil er ook normaal over kunnen praten.. Want het was een super opa en nu moet ik zonder hem, dat doet nog steeds pijn. Ook merk ik het op school, meisje heeft kanker.. en die maakt er zelf grapjes over en doet er heel normaal over verder.. en dan zie je andere die er dan bij zitten, dan vallen ze stil.. weten ze niet wat ze moeten zeggen. Opzicht is dat niet raar, maar wel vervelend voor dat meisje.. Ze wil er normaal over doen, en niet anders behandeld worden verder en ze heeft hoop.. dat word minder als iedereen er zo angstig over doet..

Dat is ook precies wat ik bedoel
Een collega van me is helaas ook ten dode opgeschreven. Ze heeft een tumor in haar hoofd (ook kwaadaardig)
Ze is al meerdere malen geopereerd, meerdere chemocuren gehad. Ze heeft vanaf haar 12e in het ziekenhuis gelegen tot ze 16 was. En nu heeft ze weer wat. En dit keer is het niet te helpen.

Maar toch heeft ze hoop, praat ze er helder over en doet ze normaal over alles. Ze werkt tegenwoordig niet meer dus ik zie haar erg weinig. Maar van wat ik begreep is wonderbaarlijk genoeg de tumor wel geslonken. Wat echt een wonder is want doctoren kunnen het niet verklaren.
Ze is nog lang niet genezen, en het is nogsteeds een verloren zaak. Maar ze heeft misschien wat langer en de druk op haar hoofd is iets minder.

Dat is toch wel een wonder inderdaad.. Hopen dat het helemaal weggaat, want zelfs dat gebeurd weleens.. Zelden hoor, maar het gebeurd wel. Blij dat ze nog hoop heeft, dat is echt het meeste wat je nodig hebt in zo een situatie en natuurlijk de steun van vrienden familie.

Kanker is naar, en het kan voor sommige moeilijk zijn er normaal over te praten met degene die het hebben.. Maar daar word de ziekte alleen maar nog meer naar van.

Ben het ook helemaal eens dus met je.

Leuk voorbeeld uit ons kankerfobische wereldje weer eens.
Een paar vriendinen van mij en ikzelf hebben een enorm zwarte humor... Kanker, aids en cholera wensen we elkaar toe in een hele rare vorm van grappen. Dit is niet iets waarvan ik verwacht dat mensen het begrijpen, er in meedoen of er zelfs respect voor tonen, dus dit houden we ook lekker onderling.

Laatst waren we een spel online aan het spelen en hebben we in een prive chat elkaar weer eens voor het een en ander uit gemaakt (dat ze kanker aan haar neus zou hebben omdat ze er al een tijdje een dikke bult had zitten)
Dit was een prive chat dus niemand had het mee kunnen lezen, op admins en moderators na.

En hier is de grap, ons gesprek is gevolgd door een mod die van mij eiste dat ik HEM mijn excuses aan bood voor het gebruiken van het woord kanker!
Nou had ik het begrepen als hij niet snapte dat die meid en ik vriendinnen waren en deze humor hadden en ik haar mijn excuses moest maken. Maar toen ik dat uitlegde was dat helemaal niet zijn punt. Ik moest HEM mijn excuses aanbieden voor het gebruiken van het woord -_-

Dat heb ik uiteraard geweigerd omdat dit tussen mijn vriendin en mij was, ik zelf heus wel mijn deel aan kanker heb mee gemaakt en ik ook gevaar loop kanker te krijgen in de toekomst omdat het in onze familie gewoon voor komt. Daar wil ik liever een draai van humor aan geven dan er angstig pieperig over doen. Als daar mensen in mee gaan zoals mijn vriendinnen dan vind ik dat alleen maar heel erg prettig. Normaal houd ik daar anderen ook gewoon buiten.