Nog geen titel..

Ok, hier is iets van mezelf.. Ik ben er niet zo zeker van of het wel goed is verder, maar posten kan nooit kwaad denk ik dan.

Geen titel.

Met ogen vol verdriet kijk ik naar de zachtjes tikkende regen op mijn raam. Afgeleid door de druppels die razendsnel van boven naar beneden glijden. Was ik maar een druppel dacht July. Geen gezeur, geen problemen, geen verdriet, rust. Niks hoeven voelen, niks hoeven doen, alleen maar met de cirkel van de natuur meegaan. Zucht, was ik maar een druppel.

“Goedemorgen mam.” Gaapt July.
“Zo eindelijk wakker, dat werd eens tijd. Wat heb je trouwens rode ogen.” Vragend kijkt ze July aan.
“Oh ja, slecht geslapen.” Mompelt July.”

De eerste keer dat ik tegen mijn moeder moet liegen. Denkt July en baalt ervan. Maar ze mag het niet weten, ze mag niks doorhebben, dat zal haar teveel verdriet doen. Ik moet gewoon vergeten, vergeven en weer doorgaan. Vergeten, vergeven en weer doorgaan. Vergeten..

“Ga je nog iets doen vandaag? …... July?” Kijkt July's moeder haar verbaasd aan.
July schud wakker uit haar gedachten. “Wat? Uhh, nee niet dat ik weet.”
“Je bent zo in gedachte, is er iets met je?” Vraagt July's moeder bezorgd.
“Nee, mam. Er is niks, ik ben gewoon wat moe. Ik ga denk nog even op bed liggen, ok?”
“Ok, rust maar lekker uit dan. En ze geeft een kus op July's voorhoofd.”

Ik ga echt niet slapen. Denkt July eenmaal boven aangekomen. Weer een leugen. Zucht, oh mama als je toch eens wist. Gelukkig kan ik het wel op papier zetten. Hmpff, waar is dat ding toch? Vraagt July zich al zoekend af. Ah, gevonden! Waar was ik gebleven..

.. is het mijn eigen schuld? Ik was er toch zelf bij, denk ik dan. Het ergste is nog dat mijn moeder dingen begint te vermoeden. Nou moet ik tegen mijn moeder liegen en zo ben ik helemaal niet. Als hij me nou gewoon met rust zou laten, zou ik het kunnen vergeten. Maar dat doet hij niet, hij volgt me en vernederd me. Ik kan niks doen, het niemand zeggen, alleen tegen jou.. Maar jij zegt weer niks terug.

En waarom word ik juist nu verliefd, als hij erachter komt waar ik mijn oog op heb. Zal hij hem ook niet met rust laten.. Misschien moet ik gewoon vanavond lekker uitgaan, beetje afleiding zoeken.. mijn gedachten op nul zetten. Oh, moet er nu vandoor trouwens. Ik hoor mijn zusje naar boven komen! Doei, en tot morgen!

Xx..

“Juuuul.” Roept Jade.

Ben wel benieuwd eigenlijk over wie het nu gaat.

Alleen soms wat beter letten op de aanhalingstekens en punctuatie (zeg ik dat goed? )

Verder goed geschreven, en doe eens wat meer posten

Ik weet het, maar zo is duidelijk waar gesproken word en waar niet.. Ik schrijf naar eigen ervaringen met iets wat fantasie erbij. Dankje btw

Heb het al veranderd^^

Mooi! Echt erg mooi en ben benieuwd naar meer.
Hier en daar zou ik wel wat punten en komma's aanpassen. Zeker blijven schrijven!

Ben ik het ook zeker mee eens!

Met de punten en komma's zul je me moeten helpen,, daar ben ik niet zo'n pro in.. had een 5 voor nederlands op mijn examen ^^

“Juuuul.” Roept Jade.
Snel legt July haar dagboek onder haar kussen en roept terug: “ja, wat is er?”
“Heb je zin om mee uit te gaan, er is feestweek en ik mag namelijk niet naar binnen zonder begeleiding van iemand van 18.”
Hmm, feestweek. Er verschijnt een glimlach op July's gezicht. “Ja, is goed. Gezellig!”
Jade begint te springen. “Dankje, dankje, dankje. Het word heel leuk, dat beloof ik je!” Vervolgens loopt ze haar kamer uit.

Ja, denkt July. Het word heel leuk. Dromerig staart ze voor zich uit, kijkend naar de zon die fel aan de hemel staat. Denkend aan de liefde van haar leven, die zal er namelijk ook zal zijn. Misschien durf ik hem wel aan te spreken, misschien spreekt hij mij wel aan. Dan begint haar hart sneller te kloppen van angst. Oh shit, maar straks komt hij ook, om me te vernederen, zwart te maken en uit te lachen en misschien nog wel meer. Hou op nu. Zegt ze tegen zichzelf. Je gaat er gewoon heen en vermaakt je. Hij is er vast niet en hij weet bovendien niet dat ik ga. Alles komt goed. Ze laat een diepe zucht en de angst verdwijnt. Met de zachte muziek van coldplay op de achtergrond laat ze zich op haar bed vallen en valt langzaam in slaap.

De wekker gaat en July probeert het uit te slaan. Maar er is geen wekker. Ze opent haar ogen. Waar ben ik? Denkt July en kijkt angstig om haar heen. Ze tast de ruimte af, maar kan niks zien. Geen einde, geen begin, alleen maar duisternis. Wat is dit?
“HALLO.” Roept July. Geen reactie, alleen het nagalmen van haar stem. Dan voelt ze achter zich handen naar haar grijpen.
“Laat me met rust, ga weg.” Schreeuwt July met tranen van angst in haar ogen. Ze probeert weg te rennen, maar er is niks. De handen komen van alle kanten, ze betasten haar lichaam. Gelach van alle kanten, stemmen. Ze lachen me uit. “Hou op, hou op, hou alsjeblieft op.” De tranen glijden langs haar wangen, haar neus raakt vol. July valt op de grond, slaat om haar heen. Maar niks helpt, ze geeft op, ze is te zwak. Ik ga dood, ik ga hier hartstikke dood. Denkt July. De handen zijn overal, ze voelen overal, ze betasten alles. “NEEEE.” schreeuwt July. De handen verstikken haar, ze krijgt geen lucht. Dan is er niks meer, geen handen, geen gevoel, niks. Ik ben dood. Denkt July. Ze hebben me vermoord.

Wow..ik wil meer lezen

ik heb niet meer..

DjeN schreef:

Wow..ik wil meer lezen

Ik ga volledig akkoord!

Ik wil ook meer lezen.

Ik ben blij dat ik het erop heb gezet wat een toffe reacties.

July schrikt wakker en hapt naar adem. Ben ik dood? Vraagt July zichzelf af. Ze tast haar lichaam af. Pff, alles zit er nog. Denkt ze opgelucht. Ineens springt Jade haar kamer binnen. July kijkt verschrikt om.
“Juul, we moeten zo weg! Schiet toch eens op!” Jade kijkt haar boos aan.
“Ok ok, rustig. Kom er zo aan.” Zegt July geïrriteerd.

Wat zal ik aandoen? Zucht July. Misschien mijn nieuwe rokje met het roze shirt en om het af te maken leen ik de nieuwe oorbellen met bijpassende ketting van mijn moeder. Ze trekt het aan, doet de oorbellen in en ketting om. Ze draait zich om richting de spiegel om zichzelf te bekijken en blijft plots verstard staan. Haar ademhaling gaat steeds sneller en angstig staart ze voor zich uit. Om haar heen word alles zwart, ze probeert zich te bewegen maar iets weerhoud haar daarvan. Dan verschijnt er een gedaante in de spiegel, hij loopt langzaam van achteren naar haar toe. July probeert te schreeuwen, maar er komt niks uit haar mond. Alsjeblieft niet weer. Denkt July. Je hebt een nachtmerrie, dit is niet echt, word wakker, word nou wakker. Blijft ze tegen zichzelf zeggen. Uit alle macht probeert ze weg te komen, te knipperen met haar ogen, zichzelf te knijpen. Maar het enige wat beweegt zijn de tranen die over haar wangen glijden. Help me, laat iemand me helpen. Jammert July. Opeens krijgt ze vlak daarna weer macht over haar eigen lichaam, ze draait zich om en staat oog in oog met de gedaante. “Jij, jij..” Stamelt ze. “Waarom... waarom ik?” Het zegt niks en blijft haar alleen diep in de ogen aanstaren met zijn duivelse ogen. “WAT WIL JE VAN ME?!” Schreeuwt July. Het zwaait zijn arm in de lucht en met zijn mes doorboort hij haar lichaam. Ze valt met een angstaanjagend gegil van pijn op de grond en kijkt naar haar bebloede handen die het lemmet van het mes vasthouden. Ze hapt naar adem en probeert het mes uit haar te trekken. Het zit vast, het zit muurvast. Denkt July en raakt in paniek. De gedaante blijft haar aankijken en loopt vervolgens met een akelig gelach weg om haar voor dood achter te laten. “Ga niet weg, je kan me hier toch niet achterlaten.” Jammert ze. Het bloed vloeit met overmaat uit haar lichaam en ze kan het niet stoppen. Ik ga dood. Denkt July. Ze hebben me weer vermoord.

Spannend! Ik kan niet wachten op meer

Wow..echt heel goed! Ik vind dat je meer moet schrijven

Dan word ze ruw wakker geschud door haar zusje. “July, sta nou toch op! We moeten weg joh.” July kijkt verschrikt om zich heen, staart verward haar zusje aan, voelt aan haar buik en haalt even diep adem.
“Jade, wil je me alsjeblieft even goed knijpen.” Vraagt July uiterst kalm.
Jade kijkt haar zus raar aan en knijpt haar vervolgens enorm hard in haar arm. “Zo goed?” Grinnikt ze. Ondertussen zoekt ze kleding uit voor July om aan te trekken. July stapt haar bed uit en bekijkt haarzelf goed in de spiegel, doet haar shirt iets omhoog om te kijken of er iets is wat erop wijst dat het geen droom was. Niks, helemaal niks. Denkt ze. Ze trekt haar shirt helemaal uit en merkt dat het helemaal nat is. Bah, zweet. Zucht July.
“July, ik heb iets voor je gevonden om aan te trekken.” Zegt Jade vrolijk. Ze laat July's nieuwe rokje en een roze shirt zien en tovert achter zich een paar mooie oorbellen en ketting vandaan.
“Waar.. waar heb je die oorbellen en die ketting vandaan?” Stamelt July.
“Oh, gewoon van mama gepakt.” Zegt ze nog vrolijker.
“Ik heb liever iets anders, ok?” Zegt July snel tegen haar zusje. “Lief dat je wat voor me uitzoekt, maar het is iets te koud denk.”
“Zoek zelf dan maar wat uit.” Zegt Jade wat minder vrolijk en loopt de kamer weer uit.
“Schiet wel op.” Roept ze erachter aan.

July denkt er niet over na en pakt een blauwe spijkerbroek, een simpel zwart t-shirt en doet haar cowboy-achtige laarzen aan. Ze vermijd haar eigen spiegel en loopt de badkamer in. Wat zal ik eens met mijn haar doen. Denkt July. Ze kamt de krullen die ze heeft uit haar blonde haren en gebruikt wat hairspray zodat het stijl blijft. Al kijkend in de kleine spiegel boven de wasbak brengt ze mascara aan op haar wimpers. Trots op haar lange zwarte wimpers en blij met haar egale blanke huid loopt ze naar beneden. “Ik ben klaar, zullen we gaan?” Roept ze.
“Doei mam.” Roepen de dames beide in koor.

“Juul, fiets eens door joh! Straks komen we te laat.” Roept Jade.
“Dat kan ik niet, je weet dat ik een conditie van nul hebt” Hijgt July.

Ondertussen heeft mam het rijk helemaal voor zichzelf. Wat zal ik eens gaan doen. Denkt ze. De wc moet nog gedaan worden, de keuken, de bedden moeten verschoond worden. Laat ik maar beginnen met de bedden. Ze begint het dekbedovertrek van Jade's bed eraf te halen en gaat vervolgens naar July's bed om hetzelfde te doen. Ze haalt July's dekens van haar bed en blijft verbaasd kijken naar een grote rode vlek in het midden van haar bed. Voorzichtig ruikt ze eraan. Bloed. Denkt ze. Hmm, het zal wel weer haar maandelijkse periode zijn. Zuchtend haalt ze de laken van July's bed en doet het in de wasmachine. Voordat ze de kamer uitloopt, ziet ze in haar ogen iets glimmen. Hu, hoe komen mijn oorbellen hier nou en mijn ketting. Denkt moeder.

“Jade, me telefoon gaat! Fiets jij maar vast door” Zegt July.
“Ok, totzo dan.” Jade fietst langzaam door.
Waar zit dat ding toch. Ongeduldig zoekt ze in haar tas. Gelukkig, gevonden. Denkt July.
“Hallo, met July.” Ze blijft aandachtig luisteren, maar niet meer dan een zacht geruis komt er van de andere kant vandaan.
“Hallo?” Vraagt ze ongeduldig. Nog steeds niks anders dan geruis aan de andere kant. July's geduld begint op te raken en net op het moment dat ze wilde ophangen hoort ze een luid gegil aan de andere kant.
“Hallo? Geef antwoord, hallo?” Roept July door de telefoon. Niks, geen reactie. Alleen wat rare geluiden naast het geruis. What the fuck. Zit daar nou iemand te hijgen? Vraagt July zichzelf af. Haar hart begint harder te kloppen en ze word ineens heel bang. Ze hangt snel op en probeert tot rust te komen. Stel je niet aan, gewoon een stel kinderen. Stelt ze zichzelf gerust. Dan gaat de telefoon weer.

Meer! Niet lief van je dat je stopt net wanneer het spannend wordt

Jaaa..doorschrijven! wordt nu echt goed