Slechte genen, dus geen kinderen?

Iets waar een stagere bij ons op het werk mee kwam wat me aan het denken zette. Ik was het om te beginnen totaal niet met hem eens dat hij zei dat een bekende van een collega maar dom was dat ze kinderen probeerde te krijgen terwijl zij epilepsie had en de mogelijkheid had dit over te geven aan haar kinderen.
Ik was het er totaal niet mee eens omdat ziektes overbrengen nooit zeker is, en ik vind dat iedereen een kans mag hebben om hun geslacht voort te zetten. Ik zelf ook heb kanker in de familie zitten, toch ben ik ook wel vanplan ooit kinderen te krijgen.

Maar als ik zo verder denk over dit onderwerp kom ik bij bijvoorbeeld mijn neefje. Hij is geestelijk gehandicapt. Ook hij heeft wel eens een vriendinnetje. En ook wel eens over kinderen als hij later groot is... Wat mij toch twijfels geeft.
Niet zozeer omdat ik het hem niet gun, maar omdat hij geen kinderen zou kunnen opvoeden in zijn conditie. (Als hij met een "normaal" iemand kinderen krijgt is het trouwens wel 100% zeker dat het ook "normale" kinderen krijgt. Hij heeft de handicap opgelopen door zuurstof gebrek bij zijn geboorte)

Maargoed, allemaal behoorlijk discussie waardig niet?

Als je een ziekte hebt kun je zeker nog kinderen krijgen.Het kind hoeft ook die ziektes dan niet meteen te hebben.

Maar of een geestelijke gehandicapte het aankan om een kind te krijgen weet ik niet of er moet al toezicht van een begleider ofzo zijn.

Mensen met een beperking die al begeleiding hebben moeten zeker meer begeleiding krijgen wanneer ze een kind verwachten! Maar dat betekent niet dat ze geen kinderen kunnen opvoeden!

Ik vind wanneer je een beperking hebt best kinderen mag krijgen, het is niet zo dat wanneer jij epilepsie hebt jij ook maar als iemand met een vreselijke beperking moet gaan leven! Met de juiste medicijnen enz. hebben sommige mensen bijna geen aanvallen meer! En het wil niet gelijk zeggen dat het kind het ook krijgt natuurlijK!

bufsel schreef:

Mensen met een beperking die al begeleiding hebben moeten zeker meer begeleiding krijgen wanneer ze een kind verwachten! Maar dat betekent niet dat ze geen kinderen kunnen opvoeden!

Juist mijn neefje trek ik dan hele erge twijfels aan... Het is een super goed joch, als hij blij is, is hij heel erg blij. Maar als hij boos is... Dan wil hij je pijn doen. Zo heeft hij zijn eigen vader al eens in elkaar geslagen (en die kan hem echt niet houden dan), mijn broertje met een hamer op zijn hoofd geslagen, en wel meer dingen uit gevreten. Dat zijn toch dingen waarom ik twijfel of hij wel kinderen KAN opvoeden.
Als hij boos is want baby wil niet stil zijn, wie zegt dat hij geen kussen in zijn gezichtje zal drukken om hem stil te maken. Begeleiding kan veel "begeleiden" maar geen 24/7 toezicht houden.

nee klopt...dan is dat idd de vraag, lijkt me ook niet echt goed.. maar miss als hij vader is dat hij ineens een heel ander persoon word, gebeurt wel vaker... maargoed ik zou de kans dan niet nemen...

Ik ben altijd bang dat iemand met slechte genen zoals mijn ex.... Dat het niet overslaat op mijn zoontje....
Mijn ex was heel extreem euhm..... hardhandig, hij mishandelde mij stelselmatig en hij dronk elke dag en gebruikte dus ook drugs.

Ik hoop niet dat mijn zoontje die genen erft!!!

Claudia schreef:

Ik ben altijd bang dat iemand met slechte genen zoals mijn ex.... Dat het niet overslaat op mijn zoontje....
Mijn ex was heel extreem euhm..... hardhandig, hij mishandelde mij stelselmatig en hij dronk elke dag en gebruikte dus ook drugs.

Ik hoop niet dat mijn zoontje die genen erft!!!

Meestal zijn dat soort dingen niet bepaald door de genen. Dat soort gedrag ontwikkel je door je omgeving.

Zijn vader (van mn ex dus) die was precies hetzelfde.....
Zou het echt niet aan de genen liggen???

Ook niet het drugs en drankgebruik en de verslavingsdrang?

Claudia schreef:

Zijn vader (van mn ex dus) die was precies hetzelfde.....
Zou het echt niet aan de genen liggen???

Ook niet het drugs en drankgebruik en de verslavingsdrang?

Nee, zijn vader was het voorbeeld van je ex. Dus in feite kopieert je ex het gedrag van zijn vader. Dat zit niet in de genen, hij zag in zijn vader het grote voorbeeld en hij zat daardoor waarschijnlijk ook al meteen in een slecht milieu waar drugs en drankgebruik wel vaker voorkwam. En als je dan overal om je heen ziet dat iedereen aan die dingen doet, dan rol je er zelf ook erg gemakkelijk in.

Het is wel zo dat mensen meer aanleg hebben tot verslavingsgedrag, maar dat hoeft niet per se met drugs, drank, gokken etc. te maken hebben. Hij zou ook een adrenalinejunkie kunnen worden (je weet wel, van die mensen die bungeejumpen en dat soort dingen doen).

Tim schreef:

een adrenalinejunkie kunnen worden (je weet wel, van die mensen die bungeejumpen en dat soort dingen doen).

Liever zo'n junkie als een drugsjunkie hahahahaha!

Claudia schreef:

Tim schreef:

een adrenalinejunkie kunnen worden (je weet wel, van die mensen die bungeejumpen en dat soort dingen doen).

Liever zo'n junkie als een drugsjunkie hahahahaha!

Dat lijken mij ook wel prettigere mensen ja Maar ook dat kan best wel dodelijk zijn...

bufsel schreef:

nee klopt...dan is dat idd de vraag, lijkt me ook niet echt goed.. maar miss als hij vader is dat hij ineens een heel ander persoon word, gebeurt wel vaker... maargoed ik zou de kans dan niet nemen...

Dit is helaas niet zijn persoonlijkheid... Dit is zijn kwaal. Hij kan emotie niet uitdrukken. Woedde en wanhoop niet uitgezonderd.
Vooral wanhoop is een probleem. Weet hij niet hoe een situatie op te lossen pakt hij wat hem logisch lijkt. En logisch voor hem is de simpele oplossing.
Bijvoorbeeld de hamer op mijn broertjes hoofd was omdat hij niet mocht mee spelen met mijn broertje en mijn neefje. Hij wilde uiteindelijk met mijn neefje spelen. Dus de oplossing: Zorg dat de ene niet meer kan spelen. Doe hem pijn, schakel hem uit.
Zijn eigen vader, eigen bloed zegt hem niks. Een eigen kind zal ook niet veel verschil maken. Hij begrijpt best dat hij hem geen pijn mag doen. Maar zal het bijvoorbeeld veel huilen. Wie zegt dat hij het niet logisch vind om het kindje stil te houden met een kussen... Niet bewust van het fijt dat het kan stikken in een kussen.